ممکن است به نظر شما کودک‌تان در سن مناسبی برای رفتن به پیش دبستانی باشد و فکر می‌کنید این انتقال لجستیک باید در مورد او اعمال شود تا آمادگی رفتن به دبستان را پیدا کند. اما این تصور شما بدین معنی نیست که او هم آمادگی برای شروع پیش دبستانی را دارد. عوامل دیگری برای این آمادگی وجود دارند که عبارتند از:

•  آمادگی جسمانی

بسیاری از والدین گمان می‌کنند با رفتن به مدرسه،‌ کودک آنها دیگر نیازی به خواب نیمروزی ندارد. در حالی که بسیاری از کودکان، حتی در سن مدرسه هم هنوز نیاز به استراحت بعد از ظهر دارند. مراکز پیش دبستانی که طولانی مدت هستند، مشخصا این برنامه خواب کودکان را به هم می‌زنند. بنا بر این اگر تصمیم گرفتید کودک خود را به پیش دبستانی بفرستید، حتما برای او یک شیفت کوتاه مدت که ترجیحا در صبح باشد در نظر بگیرید.

یکی از نکاتی که والدین هنگام فرستادن فرزند خود به مدرسه باید به آن توجه ویژه داشته باشند، جثه کودک است. یک کودک ریز جثه ممکن است در مهد کودک مشکلی نداشته باشد، اما وقتی کودک شما در مدرسه و دربین همسالان خود قرار می‌گیرد و در معرض مقایسه با آنها قرار دارد،‌ جثه کودک بسیار تعیین کننده می‌شود. حضور در مهد کودک برای چنین کودکانی ممکن است باعث تسریع در رشد جسمانی، اجتماعی و احساسی کودک بشود.

رکن دیگر در آمادگی جسمانی مربوط می‌شود به وضعیت تواناییهای حرکتی مناسب کودک. مدرسه انبوهی از تکالیف نوشتاری با مداد و مداد رنگی دارد. که اگر کودک با انجام آنها مشکل داشته باشد، مدرسه برای او به محیطی کسل کننده و سخت تبدیل می‌شود. حتی کارها و فعالیت‌های ساده مثل ترسیم شکل حروف برای یادگیری نوشتن آنها، ممکن است برای او کاری خسته کننده شود و کودک در چرخه‌ای از کارهایی که آنها را دوست ندارد گرفتار شود.

در این شرایط باید شروع پیش دبستانی را یک سال تحصیلی به تعویق انداخت و در این زمان با برنامه‌های تخصصی، برای کودک برنامه‌هایی در نظر گرفت تا بتواند با تقویت ماهیچه‌هایش، مهارت‌های حرکتی خود را تقویت کند.

بازی با اجسام لاستیکی و شکل سازی با گل رس از جمله تمرینات مفید در این زمینه می‌تواند باشد.

•  آمادگی اجتماعی

کودک پیش دبستانی در ارتباط با دیگر کودکان از گروه‌های سنی مختلف، به خوبی اجتماعی می‌شود و با جنبه‌های اجتماعی محیط مدرسه مشکلی پیدا نمی‌کند.

برای ایجاد این آمادگی ارتباط کودک با کودک همسایه، به عنوان همبازی می‌تواند مفید باشد.

نکته دیگری که بد نیست به آن دقت کنید این که اگر کودک شما دوست نزدیکی دارد،‌بهتر است آن دو با هم وارد مدرسه بشوند زیرا این همراهی،‌پذیرش محیط جدید را برای کودک آسان‌تر می‌کند.

•  آمادگی یادگیری

اگر کودک شما پیش از رفتن به مدرسه چیزهای پایه‌ای مثل خواندن، شمردن و الفبا را بلد است ، نشانگر این است که او آمادگی رفتن به پیش دبستانی را دارد. در مورد چنین کودکانی تاخیر به هیچ عنوان جایز نیست زیرا تاخیر یک ساله در مدرسه رفتن چنین کودکی، از او دانش آموزی می‌سازد که تحمل محیط مدرسه برایش سخت و محیط مدرسه برایش خسته کننده و کسالت آور می‌شود.

از طرفی چنین کودکی محیط مهد کودک را هم دیگر نمی‌تواند تحمل کند.

بچه‌های که دارای معلومات خوبی هستند و دیر به مدرسه می‌روند، معمولا با انجام ندادن تکلیف، در مقابل یادگیری سرکشی می‌کنند. عمدا در درس‌ها نمره قبولی نمی‌گیرند یا شاید بیشتر وقت‌ها برای فرار از محیط کسل کننده مدرسه خود را به مریضی بزنند.

از طرف دیگر هم کودکی که نتواند این مفاهیم را درک کند و بیاموزد، بهتر است یک سال دیگر در مهد کودک بماند و پیش دبستانی رفتن او لااقل یک سال دیگر به تاخیر بیفتد.

اکثر والدین فکر می‌کنند پیش دبستانی جایی است که فرزندانشان در آنجا همین آموزش‌های پایه‌ای را می‌بینند. اما امروزه بیشتر بچه‌ها پیش از رفتن به پیش دبستانی این مفاهیم اولیه را بلد هستند.

اگر در مورد ارزیابی وضعیت فرزند خود مردد هستید، حتما با متخصصین این رشته مشورت کنید. دقت کنید مشاور شما در این زمینه از تخصص کافی برخوردار باشد و بتواند آمادگی کودک را برای شروع دوره پیش دبستانی به درستی ارزیابی کند.

توجه کنید صرف سن عامل تعیین کننده‌ای برای سنجش آمادگی کودک برای شروع دوره پیش دبستانی نیست. خود والدین هم با دقت در توانایی‌های کودک خود باید در هر چه دقیق‌تر شدن این ارزیابی همکاری کنند. زیرا این تصمیم نه فقط بر روی کلاس اول ابتدایی کودک که در کل دوره تحصیل ابتدایی تاثیرگذار است

منبع:همشهری آنلاین